De van oudsher katholieke hulporganisatie Cordaid en het vanouds protestantse ICCO vormen vanaf dit jaar één organisatie. Cordaid-directeur Kees Zevenbergen: “We kunnen zo veel meer bieden.”
Het nieuwe jaar begon met groot nieuws in de Nederlandse ontwikkelingssector: hulporganisaties Cordaid en ICCO hebben de krachten gebundeld en gaan vanaf januari 2021 verder als één organisatie. Het is uniek dat twee van de grootste spelers op het gebied van internationale samenwerking in Nederland samengaan.
Twee jaar na de val van IS zoeken tienduizenden Irakezen nog steeds naar vermiste familieleden.
Frank van Lierde van ontwikkelingsorganisatie Cordaid reisde naar Mosul, vijf jaar nadat IS de stad veroverde en het Kalifaat afkondigde. Franks collega Zainab Nabeel bleek een van de vele Irakezen die op zoek is naar een vermist familielid. Op een lentedag in Mosul, vijf jaar geleden, op weg van school naar huis, kidnapt IS haar broertje. Hij verdwijnt. Een verhaal over een oorlog die maar niet stopt.
Nederland en Europa hebben de coronacrisis. In Syrië woedt naast die crisis een oorlog die deze maand zijn tiende jaar in gaat. Solidariteit is meer dan ooit broodnodig.
Terwijl Nederland zich schrap zet voor corona, is de oorlog in Syrië deze maand het tiende jaar ingegaan. Met volle kracht. Er speelt zich een humanitair horrorverhaal af in het noordwesten, waar mensen in de tang zitten tussen legers en gesloten grenzen.
Aan de rand van ons eigen koninkrijk worden mensenrechten geschonden. De Nederlandse regering kijkt weg.
De Venezolaanse crisis en haar gevolgen voor de regio lijken voor veel Nederlanders en de media op grote afstand plaats te vinden. Toch is Venezuela ons grootste buurland, gelegen net ten zuiden van de Benedenwindse eilanden Aruba, Bonaire en Curaçao, oftewel de ABC-eilanden. En deze eilanden behoren tot het Nederlands Koninkrijk.
Ze kwamen hier als vluchteling en werden gastvrij onthaald. Daarvoor willen Rani Elias en Karoun Baghboudarian iets teruggeven aan Nederland.
Op de bijeenkomst Share the Journey die het bisdom Groningen-Leeuwarden vrijdagmiddag in Groningen houdt, zal via een scherm een lied te horen zijn van het New Life Choir uit Groningen. Dirigent en repetitor van dat koor zijn Rani Elias (43) en Karoun Baghboudarian (41).
De verwoestende brand in het vluchtelingenkamp Moria op Lesbos drukt ons weer op de feiten. Hoe gaan we om met mensen die alles moesten achterlaten om een nieuw bestaan te vinden?
De aanwezigheid van vluchtelingen heeft christelijke gemeenschappen altijd uitgedaagd om Christus niet alleen in de vreemdeling te herkennen, maar om hem ook te ontvangen.
Discriminatie die schuilgaat achter begrippen als zwart en wit, is gebaseerd op een gevoel van westerse superioriteit. Westerlingen zouden meer moeten luisteren en kijken naar andere landen en culturen.
“Het probleem met jullie westerlingen”, zo zei mijn Keniase gesprekspartner, “is dat jullie beginnen met ons te vertellen wat er bij ons niet deugt. Ons politieke systeem deugt niet, we doen niet aan mensenrechten, we hebben geen onafhankelijke rechtspraak en onze economie loopt vast in bureaucratie en corruptie. Vervolgens vertellen jullie hoe we het moeten doen, namelijk zoals jullie het doen in het westen, en tot slot beloven jullie ons financiële en technische steun als we beloven het zo te doen.”
Het gezin lijkt uit de tijd, zeker in de ouderwetse vorm van vader, moeder en kind. Toch is het gezin - in welke vorm dan ook - een van de kerninstituties van de samenleving. En dus mag het meer aandacht krijgen.
Er is waarschijnlijk geen gezin dat in de geschiedenis meer bekendheid heeft genoten dan dat van Jozef, Maria en Jezus. Het beeld van de kerststal met de ouders rond de kribbe met het kind is iconisch, eindeloos weergegeven in beeldhouwwerken, op schilderijen en in muziek.
Zeker moet kamp Moria geëvacueerd worden, maar de schuld van de ellende daar aan 'de politiek' geven, is te makkelijk. Wij hebben die politici immers zelf gekozen. Bovendien zijn we alleen al door ons consumeren onderdeel van het probleem.
Afgelopen donderdagavond stond ik op de Rotterdamse Binnenrotte bij de manifestatie ‘SOS Moria’. Waarom? Omdat volgens mij de grens van het betamelijke overschreden is en we zo niet langer op deze weg kunnen doorgaan, als er zoveel mensen in zoveel nood leven.
Christenen laten zich in het publieke debat te veel terugdringen op het terrein van de medisch-ethische kwesties, vindt René Grotenhuis. "Wij hebben over meer maatschappelijke vraagstukken vanuit christelijk perspectief iets relevants te zeggen."
Door de coronacrisis informeren we bij mensen die we spreken altijd eerst hoe het gaat met de gezondheid. Dat leidt bij Grotenhuis meteen tot bespiegelingen over het centrale thema van zijn boek: de relevantie van het christelijk geloof voor de actuele vragen van deze tijd.
Dit jaar vindt het veertigjarig jubileum plaats van de partij die officieel op 11 oktober 1980 werd opgericht: het CDA. De partij bevindt zich op een kruispunt: gaat het verder in de spagaat rechts van het midden of kiest het voor een helder christendemocratisch geluid zonder angst?
“Wij buigen niet naar links, wij buigen niet naar rechts.” Dat waren de woorden van Dries van Agt toen hij de eerste lijsttrekker van het CDA werd. Een houding die het CDA de afgelopen decennia, zo goed en zo kwaad als dat ging, heeft volgehouden.
Bonaire bleek een gastvrij en solidair eiland, toen er Venezolaanse drenkelingen aan land werden gebracht.
Zes Venezolaanse vissers gingen dit najaar de zee op voor een routineklus. Ze overleefden ter nauwernood, na een reddingsactie van de Nederlandse marine. De bevolking van Bonaire, die het zelf ook niet breed heeft, ontving hen met veel solidariteit.
Ja, ik wil de nieuwsbrief
Elke week de belangrijkste verhalen in mijn mailbox
