De corona-maatregelen veranderen veel aan de omgang met de leerlingen. Met een boog om elkaar heen lopen, minder een-op-een-contact en meer op afstand. Maar het kan niet anders en dus kun je er maar beter een lolletje van maken.

De oude Grieken en Romeinen waren zo gek nog niet. Voor het leven in coronatijden heeft iemand als de stoïcijnse filosoof Seneca goede tips.

De vraag 'wat wil je worden' is op de universiteit niet van toepassing. Eerst krijg je algemene vorming waar je allerlei kanten mee op kunt. En daarna? Dat zien we dan wel weer.

Leerlingen in de derde klas van de middelbare school kiezen vaak voor bètavakken, omdat je daarmee nog alle kanten op kan. Beter zou het zijn als ze kijken in welke vakken ze goed zijn, en daarop hun profielkeuze baseren.

Overgaan naar het volgende schooljaar wordt door veel leerlingen en hun ouders opgevat als een beloning voor hard werken. Kan het zittenblijven niet beter worden afgeschaft?

Nu de school weer open is, zullen sommige leerlingen wat extra aandacht moeten krijgen. Maar noem het liever geen achterstand. Een leerling is geen wielrenner in een peloton.

Cijfers zijn leidend in onze samenleving. Maar in het onderwijs merken we nu dat het zonder cijfers ook kan. Misschien zelfs beter.

Leraren heb je in soorten: mensen die gek zijn op hun vak en mensen die gek zijn op hun leerlingen. Die laatste soort heeft het zwaar in deze tijden van lesgeven op afstand.

Drie jaar later het schoolniveau van de leerlingen selecteren en maatwerk leveren, het klinkt aantrekkelijk. Maar hoe dan?

Respect tonen kan op veel manieren, onder andere door 'u' te zeggen. Maar het hoeft niet.

Op een ingrijpend moment bleek mijn school veel meer te zijn dan een kennisinstituut.

Bijzonder onderwijs volgens een pedagogisch principe of op een bepaalde religieuze grondslag, dat is juist heel gewoon.