Wat meer respect voor de arbeidsmigranten graag
De afgelopen jaren is het aantal arbeidsmigranten in Nederland toegenomen. Momenteel werken er 400.000 arbeidsmigranten in Nederland. De meeste arbeidsmigranten komen uit Midden- en Oost-Europa. Ze bezorgen onze pakketjes of zorgen dat de voorraad groente en fruit in onze supermarkten ligt.
De Nederlandse economie groeide en er kwamen meer distributiecentra. Hierdoor was er veel vraag naar werknemers in de sectoren waar geen Nederlandse werknemers voor te vinden zijn. Toch liepen veel arbeidsmigranten de afgelopen jaren tegen problemen aan, met name bij de huisvesting. En nu met de huidige omstandigheden worden ze extra hard geraakt. Arbeidsmigranten worden vergeten in de coronacrisis.
Veel bedrijven en centra waar arbeidsmigranten werken, bieden minimale bescherming en onvoldoende voorzorgsmaatregelen tegen het coronavirus
Arbeidsmigranten zijn vaak krap gehuisvest en wonen met grote groepen in kleine ruimtes. Ook gaan ze vaak samen in één bus naar het werk, waardoor het onmogelijk wordt de geadviseerde anderhalve meter afstand te bewaren.
Veel bedrijven en centra waar arbeidsmigranten werken, bieden minimale bescherming en onvoldoende voorzorgsmaatregelen tegen het coronavirus. Zo meldde de NOS dat van een slachterij waar veel arbeidsmigranten werken, nu ruim 20 procent van de medewerkers besmet is met het coronavirus.
Arbeidsmigranten lopen een grotere kans besmet te worden, wat mogelijk ook voor nieuwe besmettingshaarden in het hele land kan zorgen.
Landelijk wordt er geadviseerd bij klachten van verkoudheid, koorts thuis te blijven en mensenmassa’s te mijden. Juist arbeidsmigranten werken vaak in grote groepen en maken lange dagen. Toch durven ze zich niet ziek te melden uit angst ontslagen te worden. Bij ontslag moeten deze mensen vaak direct hun woning verlaten.
Arbeidsmigranten lopen een grotere kans besmet te worden, maar durven zich niet ziek te melden uit angst ontslagen te worden
Veel arbeidsmigranten zijn bang tijdens deze pandemie. Ze zijn bang besmet te raken of hun baan te verliezen. Ook zijn ze bang niet hun vaste lasten te kunnen betalen omdat ze niet gegarandeerd veertig uur werk krijgen. Terug naar huis kunnen ze vaak ook niet, omdat de grenzen dicht zijn.
Op een paar plekken in het land zijn initiatieven ontstaan om mensen met bussen naar hun werk te brengen zodat ze toch die anderhalve meter afstand kunnen houden. Dat is toe te juichen, maar we zijn er nog niet. Er moet veel meer gebeuren voor deze mensen die vergeten worden in de coronacrisis.
Daarnaast zouden wij het werk en de bijdrage van deze mensen aan onze samenleving wel eens meer mogen gaan waarderen.
Hayarpi Tamrazyan studeert econometrie in Tilburg. Ze werd geboren in Armenië en kwam in 2010 in Nederland met haar ouders, broertje en zusje. Begin 2019 kregen zij en haar gezinsleden een verblijfsvergunning
