Waar vind je rust?
Mantelzorg geven, schulden hebben, van dagbesteding afhankelijk zijn, het is allemaal al lastig genoeg. En daar komt nu nog de coronacrisis bij.
Het woord ‘ongekend’ is zeer van toepassing op 2020. We zijn in een ongekende situatie terecht gekomen en er worden ongekende maatregelen genomen, die een ongekend aantal Nederlanders raken.
Bij Movisie - kennisinstituut van sociale vraagstukken - komen veel vragen binnen die te maken hebben met de coronacrisis in relatie tot het sociaal domein. Moeten we de dagbesteding sluiten? En zo ja, wat betekent dat dan voor de toch al overbelaste mantelzorgers of voor mensen die hierdoor de noodzakelijke structuur in hun leven kwijtraken?
Hoe gaan we in deze situatie om met mensen die dakloos zijn? Hoe gaan we om met mensen in armoede en schulden, nu een groot deel van de hulpverlening wegvalt, maar de rekeningen van deurwaarders wel blijven binnenkomen? Hoe voorkomen we verdere vereenzaming van mensen die toch al zo eenzaam zijn?
Hoe gaan we in deze situatie om met mensen die dakloos zijn? Hoe gaan we om met mensen in armoede en schulden, nu een groot deel van de hulpverlening wegvalt?
Er is een behoefte aan kennis en we geven dan ook op onze website prioriteit aan het zo goed mogelijk beantwoorden van die vragen. Dat is immers onze rol als kennisinstituut voor sociale vraagstukken.
Intussen luisteren we de hele dag gespannen naar het nieuws. We zijn in shock als we horen hoeveel mensen ziek zullen worden en voor hoeveel dodelijke slachtoffers er gevreesd wordt. We bewonderen de professionals in zorg- en welzijnssector, de schoonmakers, de mensen die werken in de supermarkten en in het vervoer en in al die andere vitale beroepen waarin mensen persoonlijke risico’s nemen ten gunste van anderen.
We genieten van nieuws over tekenen van saamhorigheid en solidariteit in de samenleving en we hunkeren naar hoop, naar nieuws over een vaccin of over mensen die weer beter worden.
We zijn in shock als we horen hoeveel mensen ziek zullen worden en voor hoeveel dodelijke slachtoffers er gevreesd wordt
Via een WhatsApp-berichtje van mijn schoonzus werd ik geattendeerd op een kerkdienst vanuit de Meentkerk in Huizen, die live werd uitgezonden op YouTube. Het was de derde zondag in de veertigdagentijd, zondag Oculi (Latijn voor ‘ogen’). Een periode van bezinning en toeleven naar Goede vrijdag en Pasen. De naam van deze zondag is ontleend aan Psalm 25 vers 15: Ik houd mijn oog gericht op de HEER, Hij bevrijdt mijn voeten uit het net.
Ik staarde naar een kerk met lege banken. Ook dat is ongekend. Er waren alleen een predikant, een organist en een paar ambtsdragers aanwezig. Ik zag dat de dienst door 328 andere kijkers werd gevolgd. ‘Wij mogen rust vinden bij God’, begon de predikant. ‘De mens is klein en nietig, maar we mogen schuilen bij God.’
Ik staarde naar een kerk met lege banken. Ook dat is ongekend. Er waren alleen een predikant, een organist en een paar ambtsdragers aanwezig
Waar vinden we rust in deze bange tijd? Dat is voor iedereen verschillend. Voor mij was het moment van reflectie op de woorden vanuit die lege kerk heel rustgevend.
Janny Bakker is directeur van kennisinstituut voor sociale vraagstukken Movisie