Verstomde kerk
Kerk zijn gebeurt op dit moment via schermpjes. Straks wordt het wellicht mogelijk wel weer bijeen te komen, maar dan zonder zingen. Maar kan dat eigenlijk wel, kerk zijn zonder zingen?
“Als je niet kunt zingen, kun je hier geen belijdenis doen”, placht ik te zeggen tegen mensen die in de Pelgrimvaderskerk van Delfshaven zich aan het voorbereiden waren op het doen van belijdenis.
“Zonder zingen gaat het niet. In de hemel moet je nog een eeuwigheid zingen.” Mogelijk en hopelijk wordt er daar ook nog meer verwacht. Maar de zangers aan de glazen zee staan er niet voor niets.
Zingen is voor gelovigen heel basic. Als je in de kring waarin ik opgroeide, informeerde naar iemand die al een tijd overleden was, kon je als antwoord krijgen: “Bedoel je Kees? Maar die juicht al jaren voor Gods troon”.
Op dit moment dreigt het zingen in de kerken ons te worden afgenomen. Er is gezeur over. Herhaaldelijk zijn er serieuze studies, die het samen loven van God zoals in kerken gebruikelijk, aanwijzen als sterke doorgevers van het verraderlijke virus.
Zangers geven gif door. Door zingen stuur je kleine druppeltjes de lucht in. Aerosolen geheten – weer zo’n woord dat niemand kende, maar intussen iedereen kan uitspreken - en die gaan verder dan anderhalve meter en soms blijven ze wel een week boven jouw bank hangen.
Het verhaal is zo simpel, dat ik het zelf had kunnen bedenken. Alleen daarom al wantrouw ik het wetenschappelijke gehalte. Ook ventilatie zou belangrijk zijn. Zo zou je op een buiten-event van Pinkpop of Zwarte Cross veiliger zijn tegen corona dan in een kerkgebouw. Iemand die dat denkt, komt waarschijnlijk zelden in een doorsnee PKN-gemeente, maar misschien nog minder vaak op Pinkpop.
In elk land gaat men er weer anders mee om. In Duitsland mag in de ene deelstaat wel gezongen worden en in een andere weer niet. Maar zoals vloekwoorden altijd verwonden en onzeker maken, doen dit soort studies het ook.
Ik merk dat mijn geduld bij de stemmen van deze deskundigen aan het op raken is. Zijn we als kerken niet erg stil? Mogen we straks nog wel rappen, samen een psalm reciteren? Tenslotte hebben de engelen het Ere zij God ook niet uit volle borst gezongen.
Mogen we straks ook niet meer in de Bijbel lezen omdat het wetenschappelijk gezien - als je goed leest - slecht is voor de volksgezondheid?
Intussen is duidelijk geworden, ook ons protestanten: zonder samenzijn, zonder sacramenten, zonder verkondiging, lofzegging en klaaggebed, besta je als gemeente van Christus eigenlijk niet meer. Ik verbaas me dat hierover zo weinig opwinding is.
Iedereen is maar ‘blij’ met zijn schermpjespiritualiteit. Ik ook. En een verstommend gezang. Ik niet. Want wil je het Koninkrijk binnengaan, dan moet je wel kunnen zingen en daaraan vreugde beleven. En dat zal je toch aan deze kant, in de kerk moeten leren.