Toch weer thuisonderwijs
De meeste ouders zijn blij dat de tijd van thuisonderwijs erop zit. Maar soms profiteerde het kind juist van de extra aandacht.
In de maanden dat de basisscholen vanwege de coronacrisis gesloten waren, heb ik thuisonderwijs gegeven aan mijn twee kleinkinderen. Ik moet eerlijk bekennen dat het me niet gelukt is tijdens die les-ochtenden voldoende afstand te houden met links van mij mijn kleinzoon uit groep 8 en rechts die uit groep 3.
En hoewel ik best enige stress heb gehad vanwege de hoeveelheid huiswerk die per dag gemaakt moest worden en in het begin vanwege de problemen met allerlei apps, heb ik er echt van genoten. En mijn kleinkinderen evenzo, gelet op hun reacties.
Net voor de zomervakantie constateerde ik dat dit niet onopgemerkt is gebleven, want een overbuurvrouw sprak me aan met de vraag of ik haar dochter uit groep 5 in het nieuwe cursusjaar thuis les wil gaan geven. Ze hebben gemerkt dat hun dochter is opgefleurd door de persoonlijke aandacht die ze in die tijd van haar ouders heeft gekregen. Haar onzekerheid is minder geworden en haar scores op tussentijdse toetsen zijn zelfs omhoog gegaan.
En zo is het idee ontstaan om dat thuisonderwijs een vervolg te geven. Maar zelf zien ze deze langdurige belasting met ieder een eigen baan niet zitten. Daarom komen ze dus bij mij.
Als het de bedoeling is dat hun dochter door mijn toedoen de komende tijd een niveautje hoger gaat uitkomen, dan kunnen ze beter iemand anders vragen
Ik hoefde er niet lang over na te denken. Deze vorm van burenhulp wil ik wel eens proberen. Dus op een avond zitten een enthousiaste vader en moeder - de map met alle rapporten van hun dochter op schoot - te vertellen dat hun dochter echt niet de beste resultaten behoeft te behalen, maar dat ze haar later wel willen kunnen vertellen dat ze er alles aan hebben gedaan om haar te ondersteunen.
Als ik een blik sla in het laatste rapport, merk ik dat de score voor begrijpend lezen - de beste voorspeller voor verder schoolsucces - de afgelopen maanden inderdaad is gestegen. Verder is het een leerling met middelmatige scores.
Ik leg de ouders uit dat ik niet zoveel met die scores heb. Als het de bedoeling is dat dit meisje door mijn toedoen de komende tijd een niveautje hoger gaat uitkomen, dan kunnen ze beter iemand anders vragen. Wel ben ik bereid om - in goed overleg met de leerkracht van de groep - een aantal maanden uit te proberen of het lukt haar wat zekerder te laten worden.
Dan moet hun dochter die bijles wel fijn vinden. Ze moet er naar uitkijken om dat uurtje per week langs te komen. Omdat ze merkt dat er net iets meer aandacht voor haar is dan in de klas en het haar helpt om zich in de klas wat zekerder te voelen.
Ja, reageren de ouders, dát is precies de bedoeling. En zo plannen we de komende weken een uurtje op donderdagmiddag. Ik ben benieuwd…
Dick den Bakker is gespecialiseerd in de identiteit van het christelijk onderwijs