Streven naar geluk
Wat is goed leven? Ik moet denken aan een lange robuuste houten tafel met kaarsen erop, mooie flessen rode wijn en goed eten. Vrienden die met elkaar lachen en het leven delen. Twee openslaande deuren die het omringende bos, haar geuren en geluiden, zintuiglijk dichtbij brengt. Die eerste associatie zegt waarschijnlijk veel over me. Daar denk ik nu maar even niet over na.
Mijn aandacht gaat eerlijk gezegd eerder uit naar wat niet goed gaat, dan wat naar wel goed gaat. Het niet-goede leven. Het leven dat zich dagelijks aan me openbaart via de sociale media, de radio in mijn auto, of de televisie.
Berichten over een nietsontziende storm aan de andere kant van de planeet, die meer dan dertigduizend huizen verwoest; of de voortdurende waanzin in Syrië, of de vluchtelingenstroom aan de zuidelijke kusten van ons continent.
Het niet-goede leven in de kring om me heen. Dat gesprek dat in een keer ontstond met een jonge vrouw wier huwelijk ik ooit had gesloten. Ogen vol ongeloof en twijfel omdat manlief zomaar verliefd werd op een ander.
Neerslachtigheid
Mijn goede vriend die al zo lang in zijn leven worstelt met wie hij is, bij tijd en wijle overrompeld wordt door neerslachtigheid en me appt of ik van de week nog een keertje tijd heb voor ‘m.
Dat driejarig meisje die na anderhalf jaar chemo en ingrijpende operaties sterft aan een tumor bij haar borstbeen Het goede leven is voor veel mensen heel ver weg. De vraag dringt zich aan me op of ieder mens recht heeft op een goed leven. Is het een grondrecht voor elk menselijk bestaan?
Als we dat ‘goede leven’ even duiden als ‘geluk’, denk ik dat elk mens JA antwoordt op die vraag. Zeker in onze samenleving is het streven naar persoonlijk geluk een doel waarnaar we ons leven inrichten. Ik met mijn geluk, ik en mijn goede leven.
Maar wat doe ik er dan aan? Wat draag ik bij aan het goede leven bij die ander? Of gaat het eerst over mij en dan over zij? Kan ik pas van het goede leven delen als ik het zelf eerst ervaar? En wat als het beeld over een goed leven bij die ander volkomen haaks staat op mijn perceptie?
Dankbaar
Enkele maanden geleden sprak ik een collega uit Syrië, die zo dankbaar was dat hij met zijn gezin kon terugkeren naar wat ooit zijn huis was geweest. Vier kale muren zonder dak en geen water en licht. Maar zo dankbaar! Terug naar wat ooit zijn goede leven was, en gelukkig met een ruïne.
Nadenken over mijn goede leven heeft me inzichten gegeven waar ik in het normale leven aan voorbij loop. De exercitie die voorafging aan dit schrijven is een heel gezonde. Staan we nog genoeg stil bij al die momenten uit ons goede leven of ervaren we de continue aantrekkingskracht van het groene gras aan de andere zijde van de schutting.
Misschien kunnen we elkaar beloven dat we minimaal eens per week ons zelf de tijd gunnen om stil te staan bij datgene wat wij ervaren aan het goede leven. Ik denk dat het ons helpt wat bescheidener te zijn met die krampachtige drang naar geluk.
Bram Rebergen is directeur van Youth for Christ.
