De financiële kwetsbaarheden van onze samenleving, die in tijden van economische hoogconjunctuur misschien net onder de oppervlakte bleven, worden nu manifest. Schuldhulpverleners verwachten voor de komende tijd een toename van 30 procent bij de schuldhulpverlening.

Zonder adequate maatregelen dreigt de gezondheidscrisis via een economische recessie om te slaan in een schulden- en armoedecrisis

Waar de meeste mensen aanvankelijk hun spaargeld aanspraken om de inkomensval op te vallen, zien we nu dat meer dan de helft van de kwetsbare groepen (jongeren, zzp'ers en flexwerkers) niet genoeg achter de hand heeft om maandenlang zonder extra inkomen rond te kunnen komen.

Zonder adequate maatregelen dreigt de gezondheidscrisis via een economische recessie om te slaan in een schulden- en armoedecrisis. Daarom is het nu de tijd om de steven van de schuldhulpverlening te wenden. In het geval van oplopende schulden betekent dat volgens mij dat we eerder en sneller schulden zouden moeten saneren.

We weten namelijk hoeveel schade schulden in de samenleving aanrichten: van verlies aan arbeidsproductiviteit, hogere kosten in de zorg tot en met reclassering. Als we de maatschappelijke kosten op een rijtje zetten, blijkt dat - nog los van al het persoonlijke leed - kwijtschelden de samenleving vaak minder geld kost dan het complexe proces van schuldhulpverlening zoals we dat nu kennen.

Met kwijtschelden sla je dan ook twee vliegen in één klap: je laten mensen met een schone lei beginnen en je verlost de samenleving van veel kosten en rompslomp. Alle reden om kwijtschelding nu eens bovenaan de agenda te zetten.

Arjan Vliegenthart is directeur van het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud)