Intussen ging het dagelijkse leven gewoon door: werk, vrijwilligerswerk en privéleven, ik kwam overal. In deze week viel ook Holi, het jaarlijkse Lentefeest dat wereldwijd door hindoes wordt gevierd. En dus ook in Utrecht.  Bij twee grote activiteiten ben ik aanwezig geweest. Flink gefeest en lol gehad, velen ontmoet, handen geschud en omhelsd.

Ik gebruikte vooral paracetamol en dacht dat het wel over zou gaan. Maar het bleef maar aanhouden

Niemand realiseerde zich dat het intussen menens was. We hoorden wel dat het virus er was en dat het vooral buiten Nederland speelde, maar niemand scheen te beseffen dat wij er met z’n allen in zaten. Maar het virus had Nederland bereikt. 

Boodschappen

Hierna werd het serieuzer. Landelijk was er opeens aandacht voor het coronavirus en de overheid kwam met waarschuwingen om contacten te beperken. 

Op ons ouderenproject in Utrecht werd afgesproken om voor een aantal weken te stoppen met de activiteiten. Midden in de week werd ik gebeld door de Voedselbank Leidscherijn plus. De coördinator had het idee om de ouderen die thuis zaten te voorzien van een tas met boodschappen. 

Op ons ouderenproject in Utrecht werd afgesproken om voor een aantal weken te stoppen met de activiteiten

Samen met zes vrijwilligers zijn wij aan het werk gegaan. De tassen werden gevuld en bij ruim zestig ouderen afgegeven. Zij waren er blij mee, want velen durfden toen al niet naar buiten om boodschappen te halen. 

Mondkapje en handschoenen

Op die zondag voelde ik alles tegelijk. Een vreselijk gevoel, ik kon het niet meer uithouden. ‘s Middags heb ik mijn broer gebeld, die huisarts is in Utrecht. Hij informeerde naar mijn klachten en adviseerde mij om de huisartsenkliniek te bellen. 

Intussen had hij ook al gebeld en ik kon langskomen. Het was heftig. Ik moest erheen gebracht worden en buiten in de auto wachten, bij een sportzaal van een school. Na een half uurtje kwam een assistent mij ophalen. 

Ik moest een mondkapje op en handschoenen om. Men vroeg naar de klachten en alles werd opgetekend. Direct daarna werd ik verwezen naar het Diaconessenziekenhuis aan de overkant. Hier werd ik flink onder handen genomen: bloedonderzoek, hartfilm, bloeddruk en longfoto’s. 

Op die zondag voelde ik alles tegelijk. Een vreselijk gevoel, ik kon het niet meer uithouden

Ik was erg angstig en vroeg me af hoe dit toch kon gebeuren. Ik kreeg te horen dat ik een paar dagen in het ziekenhuis moest blijven. Voor mij een zeer heftige dag: zomaar van huis en nu in het ziekenhuis. 

Besmet

Na een dag kwam het bericht van de arts: ik was besmet. Maar tegelijkertijd had ik geen ademhalingsproblemen en mijn luchtwegen waren niet aangetast. Het was een lichte vorm! 

Direct na de uitslag heb ik geprobeerd om dit te melden aan iedereen met wie ik in aanraking was geweest. Met het verzoek om, bij klachten, zich te melden bij de huisarts. 

Na een dag kwam het bericht van de arts: ik was besmet. Maar het was een lichte vorm

Bijzonder was een telefoontje in het ziekenhuis van de Utrechtse burgemeester Van Zanen, zo leuk en attent. Via GGD Utrecht had hij inzage in alle patiënten die opgenomen waren en daar heeft hij, na toestemming, mij gebeld. Ik heb een mooi gesprek met hem gehad. Het is toch bijzonder dat hij naast zijn werk zo'n warme belangstelling toont in zijn burgers.   

Na drie dagen mocht ik het ziekenhuis verlaten met de afspraak om twee weken in thuisisolatie te gaan met mijn gezin. Verder werd mij op het hart gedrukt om heel serieus om te gaan met de hygiëneregels. 

Intussen zijn in mijn directe omgeving vijf ouderen bezweken door het virus. Allemaal hadden ze onderliggende gezondheidsklachten en waren ze in behandeling voor deze aandoening. Het virus is hen fataal geworden.

Intussen zijn in mijn directe omgeving vijf ouderen bezweken door het virus. Het is hen fataal geworden

Thuis had mijn vrouw al twee weken griep, maar ze was al herstellende. Ze had alleen nog een lelijke hoest. Onze dochter heeft er gelukkig niets aan overgehouden.

Onecht

Ik kijk terug op een heftige tijd. Het lijkt zo onecht, een nare droom waar wij met z’n allen in zitten. Maar tegelijkertijd zie je, zowel wereldwijd als in de wijken, mooie initiatieven en acties: boodschappen doen voor buren, koken voor ouderen en klaarstaan voor de ander. Hier moeten wij dankbaar voor zijn.

Ikzelf ben persoonlijk dankbaar aan mijn gezin voor de zorg en aandacht thuis, ook ben ik dankbaar voor de enorme belangstelling en hulp van familie, vrienden, collega’s en vooral de artsen en verpleegkundigen. Zij zijn de ware helden!

Tegelijkertijd zie je, zowel wereldwijd als in de wijken, mooie initiatieven en acties: boodschappen doen voor buren, koken voor ouderen en klaarstaan voor de ander

Ik blijf gewoon binnen, ruim één week is inmiddels om. We hebben nog één week voor de boeg. 

Ik hoop en bid dat iedereen zo snel mogelijk wordt verlost van dit vreselijke virus. Let op uzelf en uw dierbaren en volg de adviezen van het RIVM en de overheid!

Radj Ramcharan is projectleider bij de Stichting Lezen en Schrijven