De briefschrijvers willen graag dat de discussies over vrouwelijke ambtsdragers in de christelijke gereformeerde en gereformeerd-vrijgemaakte kerken het debat over vrouwen op de kansels in biblebelt-gemeenten zal stimuleren.

Maar misschien zit hun ook dwars, dacht ik zomaar, dat de leiding van de PKN sinds kort in handen ligt van twee broeders met beide een onmiskenbare Gereformeerde Bonds-kleur: René de Reuver en Marco Batenburg. De verkiezing van de laatste tot synodepreses ging niet zonder liberaal en gender-achtig gemor.   

Nu ben ik nooit lid geweest van de Gereformeerde Bond, en ik ervaar nog steeds niet veel aanvechting me aan te melden. Ik ken wel gemeenten die zich op de Bond oriënteren doordat ik er vaak voorga. Overigens ga ik ook regelmatig voor in gemeenten waar de kerkenraad uit louter vrouwen bestaat. Misschien kunnen de zes broeders ook eens een brief schrijven aan die gemeenten, gehecht aan diversiteit als ze zijn. 

Overigens zijn er de laatste decennia veel vrouwen bij gekomen. In alle ambten. Best veel en ook goeie. Maar het beeld van de kerk verandert er wel door. De kerk schuift onwillekeurig op naar de softe sector. Dat is niet allemaal voordeel. De zes broeders zullen toch ook wel opgemerkt hebben dat verhoudingsgewijs vooral veel mannen wegblijven op zondag? Daarover hoor ik nooit iemand uit liberale hoek.  

De brief is onder andere geadresseerd aan het moderamen, maar de scriba De Reuver kreeg er geen opvliegers van, las ik ergens. Van de kant van de Bond kwam een korte zakelijke reactie. Want hoe het daar ook precies zit met de theologie: het is lang geleden dat protestantse predikanten zo makkelijk collega’s eenzijdig gebruik van Bijbelteksten en aanvechtbare theologische redeneringen verwijten. Het gaat om Bijbellezen en proberen de Schrift te verstaan, zonder druk van wie ook. Dat is nu eenmaal het protestantse DNA.

Tenslotte: wie goed rondkijkt, kan niet ontgaan, dat in veel gemeenten aan de rechterflank nagedacht wordt over vrouwelijke ambtsdragers. Het gaat stap voor stap, te beginnen bij de sfeer. Het gaat snel, de psychologische drempel is men al over. Vrouwelijke collega’s worden overal geaccepteerd en met respect bejegend. Van ‘weren’ is geen sprake, ook niet in bestuurscolleges. In de werkgemeenschap waar ik zit functioneert de diversiteit prima. Ubi caritas et amor, Deus est. 

Piet de Jong is predikant in de Protestantse Kerk