Legalisering voorkomt geen dwang
Waarom is vuurwerk omstreden maar prostitutie een verworvenheid?
“Ik kan al raden waar het hier over gaat”, zegt mijn man als hij een beeld van me ziet tijdens een interview met Nieuwsuur.
Hij heeft gelijk. Als ik over dit onderwerp spreek, heb ik geen vriendelijke uitstraling meer. Ik kan niet begrijpen waarom er wel een brede maatschappelijke verontwaardiging en discussie is over een vuurwerkverbod, het klimaat en zwarte piet, maar niet hierover. Er wordt zelfs prat op gegaan, want wat zijn we in Nederland toch lekker progressief, vrouwen hebben hier het recht om de prostitutie in te gaan!
Een ouderwets onrealistisch beeld en niet meer van deze tijd, zó zou ik het willen noemen. Vele jonge Oost-Europese meiden die de weg en de regels niet kennen en afhankelijk zijn van anderen, zitten hier in bordelen of achter de ramen. Is dat vrijheid of eerder een kans voor uitbuiting?
Prachtig beroep?
Waar ik geen goed beeld van heb, is wie nou die mannen zijn die naar zo’n prostituee gaan, Ik zou het interessant vinden als ook over hen eens een reportage gemaakt wordt. Denken zij werkelijk dat dit de droom is voor die jonge vrouwen? En zouden ze dit ook een prachtig beroep vinden voor hun dochter of zus?
Uit onderzoek in 2018 blijkt dat van de ondervraagde prostituees 60% met fysiek geweld te maken heeft, 78% ervaart seksueel geweld en 58% maakt financieel-economisch geweld mee. Als dergelijke cijfers bij welke andere beroepsgroep dan ook zouden worden geconstateerd, dan zou ons land te klein zijn.
Maar wanneer het om prostitutie gaat is dat anders. Al jarenlang slaagt de politiek er niet een om te komen tot eenduidige beleid. In de tussentijd kan met de huidige regelgeving de mensenhandel niet goed bestreden worden in de prostitutiesector. Uit een vierdelige reportage van Nieuwsuur blijkt dat de ene gemeente voor de gereguleerde sector strengere regels heeft dan de andere. Ook de aandacht voor prostitutie in het illegale circuit verschilt per gemeente. Ideaal voor criminelen, want gemeenten die niet naar criminaliteit zoeken, zullen het ook niet vinden.
Mensenhandel
In debatten blijkt dat iedereen natuurlijk tegen mensenhandel is. De landelijk officier mensenhandel geeft aan dat veel van de mensenhandelzaken die hij in z’n werk is tegengekomen, zijn begonnen in de legale prostitutie. Toch komt in de discussie over prostitutie de vraag telkens weer op om hoeveel vrouwen het dan precies gaat die gedwongen worden.
De ernst van de problematiek in de prostitutie wordt hierdoor gebagatelliseerd. Glasharde cijfers kunnen immers nooit met 100% zekerheid worden gegeven, ook de Nationaal Rapporteur Mensenhandel doet een schatting. Zekerheid bestaat alleen over de gevallen die zijn opgemerkt, en dus zijn het er altijd meer.
Onlangs nog werd nog een crimineel veroordeeld voor het uitbuiten van een Hongaarse vrouw die jarenlang werd aangezien voor een vrouw die vrijwillig achter de ramen stond. Na jaren van uitbuiting durft ze aangifte te doen en is deze mensenhandelaar opgepakt. Het geniepige aan mensenhandel is dat het gedijt in het verborgene, maar dat het ook onder onze neus kan plaatsvinden.
Mijn boze blik van verontwaardiging blijft, net zo lang totdat de samenleving en de politiek in beweging komt en deze moderne slavernij tot het verleden gaat behoren.
Anne Kuik is lid van de Tweede Kamer voor het CDA