Kunst of kitsch?
Eens was ik in Rome als gedelegeerde van de Europese christelijke vakbeweging voor de sector kunsten en cultuur. De meeting was georganiseerd door de Italiaanse christelijke vakbeweging. Dat betekent lange vergaderingen en vermoeiende sprekers die lang praten over niets. Maar de overdadige maaltijden maakten veel goed, dolce vita!
Tot onze verbazing werd een deel van de geplande vakbondstijd ingeruimd voor een ontmoeting met de paus. De katholieke gedelegeerden waren opgewonden gaan schuiven en praten, alsof we een wereldster gingen zien. We kwamen terecht in een reusachtig auditorium met in het midden een lange gang die van de achterkant van die zaal naar een podium liep, met een mooie troon voor de ster van de happening: de paus. Over het middenpad kwam hij naderbij, hier en daar handen schuddend. De katholieke gedelegeerden duwden elkaar aan de kant om maar niets te missen.
Was dit spektakel nu echt of nep, kunst of kitsch?
Dansjes
Die vraag bekroop me ook toen ik in Griekenland was op het 15-jarig jubileumfeest van de Griekse Christian Artists Organisation. Lezingen werden afgewisseld met optredens. Op zeker moment was daar een jeugdgroepje met praise en worship. Ze zagen er gelikt uit, de kleding tot en met de gympjes leken sterk op die van Hillsong Australië, net als de dansjes en de manier van handen opsteken.
En inderdaad, de groep bleek Hillsong Thessaloniki te heten. Arme kinderen, wat deden ze hun best. Ze konden alleen het belangrijkste niet: zingen. Ze waren zo bezig met lijken op het origineel dat ze helemaal vergaten goed naar elkaar en de instrumenten te luisteren.
Goede voorbeelden kunnen stimuleren om dat in iets eigens, origineels, authentieks, echts om te zetten. Laten we de oorlog verklaren aan de goedkope imitatie, de kitsch en gaan voor de kunst, ook als het praisemuziek betreft.
Daarom ben ik blij met de goed gekwalificeerde musici, die op zondagmorgen de samenzang, het kinder- en Opwekkingslied begeleiden. Ze doen hun uiterste best. Ze oefenen om het echt goed te doen en proberen juist niet Hillsong te imiteren. Die musici verdienen terecht ons applaus en ons dankgebed.
Tot slot: heb je ook wel eens tegen de organist in je kerk gezegd, hoe je zijn spel waardeert?
Leen La Rivière is voorzitter van de International Association of Christian Artists.
