Hoop moet gedragen worden
Tweeënhalve week geleden mochten we voor het eerst geen handen meer geven - de premier vergiste zich nog bij de eerste de beste gelegenheid nadat hij de maatregel had afgekondigd. Toen was het voor veel mensen nog een voorzorgsmaatregel. Inmiddels is de ziekte vaak dichtbij.
Op de dag dat ik dit schrijf, ontving ik een aangrijpend berichtje van een vriend van wie de beide ouders besmet met het coronavirus in coma op de intensive care liggen: 'Bij ons branden twee kaarsjes bij Pater Regout, apostel van de hoop. Dat is al wat ons rest. Let goed op je naasten. Het virus kan snel toeslaan. Neem alle klachten serieus en blijf zoveel mogelijk thuis.'
Tweeënhalve week geleden mochten we voor het eerst geen handen meer geven - de premier vergiste zich nog bij de eerste de beste gelegenheid nadat hij de maatregel had afgekondigd. Toen was het voor veel mensen nog een voorzorgsmaatregel. Inmiddels is de ziekte vaak dichtbij.
Op de dag dat ik dit schrijf, ontving ik een aangrijpend berichtje van een vriend van wie de beide ouders besmet met het coronavirus in coma op de intensive care liggen: 'Bij ons branden twee kaarsjes bij Pater Regout, apostel van de hoop. Dat is al wat ons rest. Let goed op je naasten. Het virus kan snel toeslaan. Neem alle klachten serieus en blijf zoveel mogelijk thuis.'
Kaarsen branden als teken van hoop. ‘Hoop zit ons in de ziel, in het hart gegrift, ligt voor anker voorbij de horizon’, schreef Vaclav Havel. Hoop is voor mij ook een levenshouding, verbonden met God, met het geloof dat elk duister op een goed moment door licht wordt gebroken.
'Bij ons branden twee kaarsjes bij Pater Regout, apostel van de hoop. Dat is al wat ons rest'
Midden in de crisis waarin we ons bevinden is een aantal jonge mediamakers een initiatief gestart, ‘Samen in vertrouwen’. Juist op dit moment willen ze een statement maken dat mensen van verschillende religies en levensbeschouwing van elkaars wijsheden kunnen leren en dat alle overtuigingen, geloven, rituelen en gebruiken ons nu kunnen helpen.
‘Onze verschillen verdwijnen niet, wel het gewicht dat wij er doorgaans aan geven’, staat in het statement. ‘Onze route is anders, onze richting hetzelfde: geloven, dat doen we samen.’
Ik ben een van de mensen die het initiatief wil vertegenwoordigen. Met sommige van mijn medevertegenwoordigers ben ik het op onderdelen hartgrondig oneens, maar dat doet er niet toe. Juist de gezamenlijkheid, in alle diversiteit, is nu belangrijk.
Onze route is anders, onze richting hetzelfde: geloven dat doen we samen
Pater Regout, Robert Regout, overleed in Dachau, na ruim twee jaar Duitse gevangenschap en mishandeling. 'Wie Regout zag, vatte moed’, getuigden medegevangenen. In de duisternis zocht hij het licht. Mijn vriend wordt in deze moeilijke dagen gedragen door wat deze apostel van hoop ontleende aan God.
Het initiatief ‘Samen in vertrouwen’ wil woorden van hoop, optimisme en liefde doorgeven als kracht en steun voor wie dat nodig heeft. Het is gevaarlijk om in deze corona-dagen iets in het voren te schrijven. Maar sommige werkelijkheden veranderen niet. Hoop moet gedragen worden. Overal. Altijd. En ook vandaag.
Ruth Peetoom is uitgever bij het NDC