De pandemie laat wat mij betreft vooral zien dat we keuzes moeten maken. Gaan we terug naar de wereld van voor Covid-19 of gaan we het nu écht anders doen? Gaan we bewuster om met de planeet, minder mee met de ratrace en kiezen we voor meer kwaliteit van leven?

Deze pandemie raakt mensen wereldwijd en laat daarmee een welhaast Bijbelse gelijkwaardigheid van alle mensen zien

Juist ook als christenen staan we voor keuzes: is deze pandemie een reden om ons vooral op onze eigen zorgen en directe leefomgeving te richten of een uitdaging om het besef dat er in Christus west noch oost is, zuid noch noord, werkelijk te ervaren?

Deze pandemie raakt mensen wereldwijd en laat daarmee een welhaast Bijbelse gelijkwaardigheid van alle mensen zien. Het virus maakt geen onderscheid op grond van etniciteit, religie, gender of wat dan ook.

Het onderscheid wordt gemaakt door overheden, door beleid en politieke keuzes waardoor bepaalde groepen nóg kwetsbaarder zijn geworden dan andere. Het zijn diezelfde regeringen die in deze maanden voortdurend benadrukken dat we “alleen sámen deze pandemie aankunnen”, maar die tegelijkertijd een “eigen land eerst”-beleid voeren.

Juist nu maakt in tal van landen de kerkelijke gemeenschap het verschil, als de enige beschermende omgeving, voor een helpende hand of een troostend woord. Daarom kan deze pandemie ons als individuele gelovigen laten ervaren hoe een kerkelijk verband van levensbelang kan zijn als het, in en door haar belijden, oproept ‘tot vernieuwing van het leven in cultuur, maatschappij en staat.’ Zo staat het in de kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland.

De pandemie dwingt ons, iedere dag en overal, zélf keuzes te maken. Als individuele christenen, maar ook als leden van een wereldwijde geloofsgemeenschap

In deze wereldwijde pandemie gaat het om essentiële keuzes als antwoord op urgente vragen, vragen van leven en dood. Wat voor samenleving willen we zijn, lokaal, regionaal, maar ook internationaal?

Een goed voorbeeld van het belang hiervan zien we in Hong Kong, waar, in een situatie van oplaaiende Covid-19-besmettingen en oplaaiende politieke polarisatie, de Hongkongse Raad van Kerken de regering heeft opgeroepen het eigen onafhankelijk rechtssysteem te blijven erkennen en respecteren. De Raad doet dat in het geloof dat we allen zijn geschapen naar Gods beeld, waardig en gelijkwaardig. In dat geloof stellen christenen zich er kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen waarvan ze hopen dat die democratisch zullen verlopen, straks in september.

De pandemie dwingt ons, iedere dag en overal, zélf keuzes te maken. Als individuele christenen, maar ook als leden van een wereldwijde geloofsgemeenschap. Wetend dat we deel zijn van dat ene lichaam van Christus, kan het niet anders dan om de keus voor een vernieuwing van het leven gaan, in cultuur en maatschappij, mondiaal, over alle grenzen heen.

Tjeerd de Boer (Ph.D.) is zendingspredikant van de Protestantse Kerk in Nederland. Hij doceerde, als uitgezonden medewerker van Kerk in Actie, in Chili, Brazilië en Hong Kong, waar hij als honorary research fellow verbonden is aan het Institute of Sino-Christian Studies