Energiegevers
Op 8 januari kopte een artikel in Trouw ‘Hoe voorkomen zorgmedewerkers zelf psychische problemen?’ Een vraag die mij het afgelopen jaar ook vaak bezighield.
Natuurlijk zijn we heel blij dat de vaccinatie van artsen en medewerkers nu is begonnen. Hiermee zijn ze straks in ieder geval beschermd tegen besmetting met het covid-virus. Broodnodig! In de eerste plaats met het oog op hun veiligheid en in de tweede plaats vanwege het hoogoplopende ziekteverzuim. In december was gemiddeld maar liefst 11 procent van ons zorgpersoneel ziek.
Kortom, het vaccineren heeft weer perspectief geboden. Maar is dat voldoende om psychische nood te voorkomen? Want werkdruk en psychische belasting blijven onverminderd hoog.
De verpleegkundige die onlangs in ons ziekenhuis voor tv werd geïnterviewd, illustreerde het treffend. Op de vraag of ze blij was met het nieuws dat zorgmedewerkers nu ook voorrang krijgen met vaccineren kwam meteen oprechte emotie los.
Ja, ze was blij met de vaccinatie. “Het is zo’n ernstige ziekte”, zei ze, “dat beseffen mensen niet altijd”. Ze vertelde over haar recente avonddienst waarin vier patiënten waren overleden.
“Ik zit al dertig jaar in het vak en heb werkelijk nog nooit zoiets ergs meegemaakt. Die onzekerheid elke dag. Welke collega is er vandaag weer ziek geworden? Geen vast team meer dat op elkaar is ingespeeld. Iedere keer nieuwe collega’s die van elders komen ondersteunen. Komen ze vandaag wel? Zijn het er nog genoeg? Voor je gevoel heb je niet genoeg tijd voor alle patiënten. Soms zou ik zo graag willen dat ik tijd had om even naast een patiënt te gaan zitten en een stukje uit de Bijbel te lezen die op het kastje ligt. Gewoon omdat het iemand troost kan bieden”, vertelde ze.
Haar complete verhaal heeft niet het hele item gehaald, maar staat wel in mijn geheugen gegrift. Ik wil tegen de hele wereld roepen: “Mensen, beseffen jullie wel dat dit voor zorgmedewerkers al bijna een jaar duurt?”
Die onzekerheid elke dag. Welke collega is er vandaag weer ziek geworden?
En het einde is nog niet in zicht. Natuurlijk proberen we onze medewerkers te begeleiden en steunen waar we kunnen. Onze medisch psychologen, bedrijfsmaatschappelijk werkers en bedrijfsartsen hebben een fantastisch programma opgezet: ‘Zorg voor jou’.
Toch maak ik me op momenten zorgen. En soms ben ik boos over de discrepantie tussen de Haagse werkelijkheid en die bij ons in het ziekenhuis. Maar toen ik dit onlangs via LinkedIn publiceerde en opkwam voor onze medewerkers, verscheen er een ontroerend berichtje als reactie.
Beste Mirjam,
Graag wil ik via deze weg nogmaals mijn dank uitspreken naar u en uw collega’s. Afgelopen week heeft mijn vrouw tot twee keer toe gebruik moeten maken van jullie spoedeisende hulp, vanwege haar corona-besmetting. Uw collega’s hebben haar met veel liefde en zorg ontvangen en verzorgd. Een heel diepe buiging en een bizar grote dank voor de fantastische club mensen die zich over mijn vrouw heeft bekommerd. Het gaat inmiddels een stukje beter met mijn vrouw.
Met dankbare groet, M.
Beste mijnheer M., uw berichtje doet ons zo goed. Op de momenten dat ik me afvraag hoe we het volhouden in de zorg, helpen deze berichten. We gaan door, voor patiënten zoals uw vrouw. En voor mensen zoals u, die de moeite nemen om ons een berichtje te sturen. Het geeft ons net weer dat beetje energie om aan de nieuwe dag te beginnen. Duizendmaal dank.
Mirjam van ’t Veld is voorzitter van de raad van bestuur van Ziekenhuis Gelderse Vallei, Ede
