Een jaar lang zonder nieuwe kleren
Een vriendin inspireerde aan de vooravond van 2018. Zij liet mij een artikel uit de New York Times lezen over een jaar lang niet shoppen. Ik probeer bewust te leven, maar mijn consumptieneigingen op het front van de mode waren best fors. Ik houd van mooie kleding, ben dol op idiote schoenen en welke vrouw heeft er nu ooit een tas te veel?
Monter stapte ik 2019 in met dit duurzame voornemen. Natuurlijk had ik in het begin ontwenningsverschijnselen. Hoe leuk was het nog naar een stad te gaan als je niets ‘mag’. Maar na enige tijd ebde dat weg. Ook als ik iets heel erg leuks had gezien dat ik normaal gesproken direct gekocht had, verdween het na enkele dagen uit mijn gedachten. Tijdens vakanties merkte ik dat het idioot veel tijd scheelde en voor mijn man was het veel gezelliger.
Het moeilijkst vond ik het nog wanneer ik tijdens een reis iets leuks tegenkwam. Je weet dat je er niet zomaar terugkomt en een aanwinst uit een andere stad is toch ook een mooi souvenir.
Ik ging op den duur vaker naar etalages kijken: welke kleuren combineert men tegenwoordig? Dan bedacht ik weer een combi uit mijn eigen kast. Ik repareerde ook meer spullen en die bleken dan vervolgens nog heel bruikbaar. En natuurlijk ging ik ook door het ijs. Eén keer kocht ik in één klap drie rokken. Ik had een goede deal met de eigenaar kunnen maken en de koop was gedaan voor ik er erg in had. Bij thuiskomst informeerde mijn man of dit net zoiets was als stoppen met roken en dan een sigaret op steken. ,,Neen, dit was een hele slof”, bekende ik eerlijk.
Afgelopen week liep ik bij een groot warenhuis naar binnen om mij vast te oriënteren op wat ik begin 2020 zou kunnen gaan aanschaffen. Na een kwartier vertrok ik alweer. Het voelde alsof ik het kopen was verleerd. Er is kennelijk wat veranderd. Het is als thee zonder suiker: in het begin vreselijk en na een tijdje weet je niet beter.
Ik ben nog steeds dol op mooie kleding, tassen en schoenen. Maar ik laat me denk ik niet meer zo makkelijk verleiden. Liever iets van betere materialen dat goed past en dat ik echt nodig heb. Is dat niet hoe het goede leven bedoeld is?
Christ’l Dullaert is ondernemer, jurist en rechtsfilosoof.
