Discussie graag
In Nederland blijkt de meerderheid - en daar hoor ik deze keer bij - een confrontatie met mensen, van wie je niet eens kunt zien of onder al die lappen een man of een vrouw zit, ronduit onprettig te vinden. We kennen een nauwelijks omstreden vorm van voorschriften omtrent kleding. Niet in je nakie over straat, bijvoorbeeld. Of: op kantoor geen teenslippers, net zomin als naveltruitjes.
Vrouwen die eisen deze volstrekt verhullende kleding te kunnen dragen, spreken over vrijheid, maar kiezen voor een vorm van kleding die volstrekte onvrijheid en onderworpenheid verbeeldt. Verplicht in het inmiddels ontmantelde IS-kalifaat en de daarvan resterende deplorabele vluchtelingenkampen. Opmerkenswaardig is overigens dat in Algerije, Marokko en zelfs in Mekka de nikab en de boerka niet zijn toegestaan.
Een moslimvriendin, van wie de ouders ooit uit Pakistan kwamen en die zelf altijd gehuld is in een losjes omgeslagen sjaal, legde mij uit dat dit gebruik berust op een regel uit de Koran: ,,Vrouwen behoren zich te bedekken. Ontstaan in de tijd van de profeet, toen dit te maken had met de maandenlange borstvoeding en kledingknopen nog niet bekend waren. Een grote omslagdoek beschermde vrouwen en hun baby tegen gluren. Maar inmiddels kennen we al een paar eeuwen kledingknopen.”
Persoonlijk weet ik dat onder islamitische geleerden en ook in vrouwengroepen bovenstaande regel intensief besproken wordt. Jammer, dat er in Nederland zo weinig bekend is over die discussie. Nikab- en boerkadragers zijn wellicht merendeels vrouwen die zich tot de islam hebben bekeerd. Dat juist bekeerlingen vaak aanhangers zijn van extreme uitingen van hun nieuwe geloof, weten journalisten dat?
Ultra-orthodoxie komt ook elders voor. Veel joodse mannen geven vrouwen geen hand. In bepaalde wijken van Jeruzalem loop je gevaar stenen door je autoruit te krijgen als je op zaterdag voorbijrijdt. Ook eisen deze mannen regelmatig dat vrouwen in een vliegtuig hun plaats opgeven, omdat zij niet naast een vrouw willen zitten - herhaaldelijk met uren vertraging tot gevolg. En er zijn christenen in de Biblebelt die weigeren hun kinderen te laten inenten als bescherming tegen een ernstige ziekte als mazelen. Maandenlang is er al discussie over het recht om in de crèche die niet-ingeënte kinderen te mogen weigeren.
Laten we over dit soort heikele onderwerpen een echte discussie voeren, met uitwisseling en daardoor kennis van elkaars argumenten. Hoor en wederhoor. Laten we daarvoor in vredesnaam tijd en plek vrijmaken.
Hanneke Gelderblom-Lankhout was twaalf jaar gemeenteraadslid den Haag en dertien jaar lid van de Eerste Kamer, waarvan vijf jaar ook lid van de Raad van Europa.
