De oorlog in Nagorno-Karabach is meer dan een grensoorlog
Op 27 september hebben Azerbeidjaanse troepen de Armeense enclave Nagorno-Karabach, ook wel Artsach genoemd, aangevallen. Door steden en dorpen te bombarderen, hoopte Azerbeidzjan op een snelle overwinning en op de verovering van gebieden in Artsach. Maar de oorlog duurt voort en er vallen aan beide kanten veel slachtoffers.
Nu blijkt dat niet Azerbeidzjan maar Turkije achter de oorlog zit, door soldaten naar Karabach te sturen. Azerbeidzjan weigert zelfs een humanitaire wapenstilstand zodat lijken weggehaald kunnen worden en krijgsgevangenen teruggestuurd.
Maar de oorlog vindt niet alleen op de grens plaats. Kerken en ziekenhuizen worden niet gespaard en huizen worden verwoest. En de wereld is stil in deze tijden van een pandemie, en laat de oorlog voortduren.
Tijdens de humanitaire wapenstilstand was een ziekenhuis het doelwit, waar ook burgers werden behandeld
Het is opmerkelijk dat juist kerken, ziekenhuizen en bewoonde gebieden het doelwit zijn. Het symbool van Artsach is de oude historische kerk van Ghazanchetsots, die al een keer eerder is verwoest, tijdens de oorlog in 1990. Ghazanchetsots betekent letterlijk heilige redder.
De kerk is zo hevig gebombardeerd dat ook het interieur is verwoest. Daarbij raakten twee Russische journalisten gewond. Tijdens de humanitaire wapenstilstand was een ziekenhuis het doelwit, waar ook ernstig gewonde burgerslachtoffers werden behandeld.
Dat de kerk werd verwoest door bombardementen van Azerbeidzjan wordt hevig ontkend door de Azerbeidjaanse autoriteiten. Zij beweren dat Armenië haar kerk zelf had verwoest, om vervolgens Azerbeidzjan daarvan te kunnen beschuldigen. Maar dat is ongeloofwaardig. Armenië is de oudste christelijke natie ter wereld en heeft altijd vastgehouden aan het geloof.
Wanneer de oorlog voorbij is, weet niemand. Nu duidelijk is dat Turkije achter de oorlog zit - met veel militaire en financiële middelen en een bevolking van 80 miljoen mensen - wordt de situatie nog ernstiger.
Wereldwijd wordt er geld ingezameld voor de vluchtelingen, onder wie veel kinderen die in het gebied schuilen of die naar Armenië vertrekken, zonder dat ze ook maar iets kunnen meenemen. Laten we hopen en bidden dat de oorlog snel voorbij is
Heer, wij bidden U, geef vrede, veeg de tranen weg van onschuldige kinderen. Wees met de wereld die rouwt en kreunt. Geef ons vrede.
Hayarpi Tamrazyan studeert econometrie in Tilburg. Ze werd geboren in Armenië en kwam in 2010 in Nederland met haar ouders, broertje en zusje.
‘Ik hoop op een Willy Brandt-gebaar van de Turkse president voor de Armeniërs’
De genocide die een eeuw geleden anderhalf miljoen Armeniërs het leven kostte, zorgt nog steeds voor een diepe kloof tussen Armeniërs en Turken. Maar de roep om erkenning en verzoening klinkt aan beide kanten steeds luider.
