Complotten aan de koffietafel
Natuurlijk zie ik het op sociale media wel eens voorbijkomen: mensen die achter allerlei gebeurtenissen hele complotten zien en zich daardoor slachtoffer voelen, machteloos tegen de boze plannen die bedacht worden door mensen die er zelf beter van worden. Vaak ten koste van anderen.
Onlangs had ik schilders aan het werk, en één van hen zat rustig achter een bakje koffie in mijn eigen huiskamer allerlei verschrikkelijke verhalen op te hangen. Over Bill Gates, die het coronavirus de wereld in heeft geholpen om zo handenvol geld te verdienen aan de vaccinfabrieken die hij aan het bouwen is.
En dat sowieso dat virus volstrekte onzin is en de regering op een onverantwoorde manier bezig is onze economie kapot te maken. Omdat ze daarbij blijkbaar een plannetje mee heeft. En hoe we veel te tolerant zijn tegen alle buitenlanders die hier ons land komen overnemen. Nee, dan het land waar zijn vrouw vandaan komt: Polen. Daar zijn ze allemaal katholiek en dat willen ze zo houden. Zijn schoonmoeder leeft in volstrekte armoede en al die Europese subsidies gaan toch aan haar voorbij.
Influencers zijn geen virologen ~ Het Goede Leven
Bekende Nederlanders verdringen zich soms om hun mening te geven over Covid-19 en de anderhalvemetersamenleving. Ook als ze daar geen enkele expertise voor hebben.
Ik meende dat ik me aardig beheerste door de man vriendelijk te blijven aankijken en te knikken, terwijl mijn maag driemaal omkeerde bij het aanhoren van zoveel wantrouwen. Toen de schilder vertrokken was, maakte mijn vrouw duidelijk dat die zelfbeheersing toch niet helemaal gelukt was.
Wat zou dan een adequate reactie zijn op het aanhoren van dit soort theorieën, vraag ik me af? Ik lees hoe Diederik Gommers blijkbaar in staat is de angst en de onrust achter dit soort verhalen te beluisteren. Daardoor legt hij verbinding, zo blijkt, om vervolgens te kunnen vertellen wat er werkelijk aan de hand is. Het verzet tegen de coronamaatregelen breekt onmiddellijk aan de Op1-tafel. Of dit geduld mij gegeven is, betwijfel ik, al ga ik het zeker eens uitproberen.
Wat mij nodig lijkt, is dat er veel meer kwetsbaarheid wordt getoond in situaties die ons overkomen. Waarom niet eerlijk zeggen dat we het ook niet allemaal weten en dat we maar wat aanmodderen? Dat in plaats van de gedachte dat alles maakbaar is en dat stevig leiderschap met heldere uitspraken ons zekerheid zullen verschaffen. Als die uitspraken dan niet waar blijken te zijn of niet waargemaakt kunnen worden, is het huis te klein en lijkt het bewijs geleverd dat de wereld vol onbetrouwbare mensen zit.
Natuurlijk mag dat aanmodderen geen excuus zijn om niet te doen wat in je vermogen ligt. En dan is het inderdaad van belang om sámen aan te modderen. Dat schept verbinding: we weten het niet precies, maar we zoeken samen naar de beste oplossing, waarbij iedereen nodig is.
Ook de schilder, die bij mij in huis koffiedronk. Dan kan aanmodderen zelfs een veredelde vorm van polderen worden.
Dick den Bakker is gespecialiseerd in de identiteit van het christelijk onderwijs
Een goede overheid dient het hele volk
Een democratische overheid maakt geen optelsom van wat wij allemaal willen, maar een afweging tussen de dingen die wij allemaal willen. Dat is uiterst moeilijk en vraagt onder meer om onderling vertrouwen.
