Comfortnieuws
Als het koud is en guur, als de wind om het huis waait en het ook allemaal nog eens tegen zit, dan eet een mens comfortfood. Iets dat je verwarmt en blij maakt. Ik betrap me erop dat ik in deze dagen behoefte heb aan iets vergelijkbaars. Comfortnieuws. Berichten over mooie dingen. Hoopvolle ontwikkelingen. Inspirerende gedachten. Iets troostrijks.
Het komt waarschijnlijk door alle grote dingen die er aan de hand zijn. Alarmerende klimaatproblemen zoals onblusbare bosbranden, ontdooiende permafrost, extreem weer op allerlei plekken. Een wereld waarin de polarisatie toeneemt, met een Amerikaanse president als pregnant voorbeeld van hoe volstrekt onverantwoordelijk gedrag niet meer afgestraft wordt door gezonde democratische processen en institutionele veiligheidskleppen.
Vertrouwen van burgers dat op de proef gesteld wordt, door media waar sensatie het wint van journalistieke ethiek, door scoringsdrift van politieke partijen op weg naar verkiezingen, door kafkaësk overheidsoptreden - zelfs in ons zo vaak voorbeeldige Nederland.
Misschien komt het ook door de onbedwingbare neiging van de alomtegenwoordige media om voornamelijk negatieve kanten van ontwikkelingen te belichten. Negatief nieuws verkoopt en in de rat-race om kijkcijfers, luisteraantallen, lezersbereik en digitale hits en clicks is het verleidelijk om kritiek tot norm te verheffen. Met als bijeffect dat wie andere, positieve kanten belicht, wordt neergezet als naïef. Of erger, als iemand die kennelijk probeert de waarheid te verhullen - alsof de waarheid per definitie negatief is.
Ik meen wel kentering te zien. Misschien wel omdat mensen genoeg hebben van oppervlakkigheid en fake news. Verdieping, verder kijken dan de waan van de dag, aandacht voor mensen en onderwerpen: het mag weer. Het moet, om de koortsachtigheid van deze tijd te lijf te gaan. Met een dosis comfortnieuws, natuurlijk. Want dat vergroot de weerstand.
