Bevrijding van corona
In deze dagen hoor ik vaak de vergelijking met ‘de’ oorlog. Dat is in ieder land een andere oorlog, maar het is in het gevoel van mensen altijd de laatste oorlog - dus bij ons de Tweede Wereldoorlog.
Die oorlog heb ik niet meegemaakt, maar ik ken de geschiedenis. Daarbij horen ook kleurrijke beelden en verhalen over de bevrijding, met juichende menigten, stoere soldaten die als helden worden binnengehaald, dansende mensen, vlaggen, sigaretten, drank en chocola, en daarna een babyboom. Gaan we na de corona-crisis ook zo’n bevrijding beleven?
Corona is een killer, en daarnaast een gijzelnemer. Beëindiging van gijzelingen herinner ik mij niet als volksfeest - gijzelingen zijn doorgaans meer individueel en minder collectief, al leven veel mensen mee via media. Maar nu is de gijzeling wel collectief - hoe gaat die ‘bevrijding’ eruit zien?
Daarbij horen kleurrijke beelden en verhalen over de bevrijding, met juichende menigten, dansende mensen, vlaggen, sigaretten, drank en chocola. Gaan we na de coronacrisis ook zo'n bevrijding beleven
Ik stel mij voor dat de crisis in de zorg en de publieke beperkingen van onze vrijheid en nabijheid niet op één dag over zijn. Het zal niet zo zijn als na de oorlog met binnenrollende tanks van geallieerden. Maar we zullen blij worden, ieder voor zich, met de behoefte om dat ook met elkaar te vieren.
Vieringen zijn belangrijk om indringende gevoelens te delen, om taal en vorm te vinden om van de optelsom van individueel iets collectiefs te maken. Dat moeten we dan wel organiseren: ik verheug mij nu al op de momenten dat we de zorgwerkers, onze corona-helden, kunnen toejuichen, op de eerste kerkdienst na Corona, het eerste buurtfeest, de eerste familiebijeenkomst, het eerste weekend dat we weer uit eten kunnen…
Het zal niet zo zijn als na de oorlog met binnenrollende tanks van geallieerden. Maar we zullen blij worden, ieder voor zich, met de behoefte om dat ook met elkaar te vieren
Een tweede aspect van bevrijding, misschien minder sterk als na de Tweede Wereldoorlog, maar toch, is de energie die zal loskomen om samen te bouwen aan onze toekomst, met een scherpere reflectie dan voorheen. We zullen nieuwe wegen inslaan in onderwijs, economie, internationale samenwerking.
Laten we die energie en dat moment van reflectie goed benutten - ook daarop kan ik mij nu al verheugen!
Aart Jan de Geus is bestuursvoorzitter van de Goldschmeding Foundation