Internationale Vrouwendag op 8 maart staat in het teken van ‘invloed met impact’. Die impact heeft microkrediet ook omdat vrouwen daarmee de mogelijkheid krijgen zélf uit de armoede te komen.
Armoede in Afrika, Azië en Latijns-Amerika treft vooral vrouwen. Zij hebben minder kans gehad om onderwijs te volgen en hebben vaak geen eigendommen zoals een huis of een stuk land, wat als onderpand kan dienen om een lening aan te vragen. En dat terwijl uit onderzoeken blijkt dat vrouwen hun verdiende geld eerder uitgeven aan hun gezin, gezonde voeding en aan onderwijs voor hun kinderen. Dat zijn belangrijke investeringen om armoede voor toekomstige generaties te bestrijden.
De strijdmetafoor is heel populair. Er wordt wat afgevochten op radio en tv, Facebook en Twitter. Al vloeit er gelukkig geen bloed, het is toch zaak wat voorzichtiger te worden met al die oorlogstaal.
Er komt gelukkig steeds meer verzet tegen, maar de gedachte dat je een ziekte kunt overwinnen, komt nog steeds voor. ‘Hij heeft tot het einde toe gestreden’, of ‘zij heeft de strijd verloren’, staat soms in overlijdensadvertenties. Niet iedereen vindt dat kies. Het leven is meer dan winnen of verliezen.
De tijd dat de resultaten van wetenschappelijk onderzoek vooral verdwenen in dure tijdschriften is gelukkig voorbij. Nu moeten wetenschappers zich nog richten op de burgers. Dat kan een vruchtbare samenwerking worden.
Zo’n 200.000 Nederlanders deden eind januari mee aan de Nationale Tuinvogeltelling. Dat waren er twee keer zoveel dan in 2020. In de bijna twintig jaar waarin burgers wetenschappers helpen om zicht te houden op hoe de mezen, mussen en roodborstjes zich in de Nederlandse tuinen ontwikkelen, betekende dit een absoluut record.
Dat de coronacrisis moet worden bestreden staat buiten kijf, maar met dat doel de speeltuinen sluiten, is het paard achter de wagen spannen. Juist in coronatijd worden kinderen immers dikker, en ongelukkiger.
Mijn mond viel open van verbazing toen ik afgelopen december een bericht uit Leiden ontving: ‘De burgemeester sluit de 15 speeltuinen!’ Ik kon het niet geloven en ging op zoek naar een nieuwsbericht.
Ik voel me schuldig, want ik ben ondankbaar. De regering heeft mijn sector 8,5 miljard euro cadeau gedaan. Achteneenhalf miljard! Voor het onderwijs! En toch ben ik er niet blij mee.
Ik had er hoge verwachtingen van: het Nationaal Programma Onderwijs. De titel suggereerde een grootse visie. Ik hoopte dat de coronacrisis een aanleiding zou kunnen zijn om het systeem eens onder de loep te nemen. Misschien konden we stoppen met spreken over ‘achterstanden’. Misschien konden we eens stilstaan bij de grotere vraag wat onderwijs eigenlijk zou moeten zijn. Misschien zou het afrekenen op resultaten wat worden losgelaten.
Jezus was een jood: dat besef dringt steeds meer en vaker door tot christenen. De joodse rabbijn Mark Kinzer, zelf een volgeling van Jezus, pleit ervoor om Messiaanse joden een plaats te geven in de Kerk.
Het is inmiddels wel geaccepteerd dat Jezus een joodse achtergrond heeft en behoort tot het joodse volk. Dit besef is misschien nog niet bij iedereen even goed doorgedrongen, maar het denkproces gaat door.
Er doen maar liefst 35 partijen mee met de komende verkiezingen. Stemwijzers kunnen helpen met kiezen, en dat is mooi. Maar waar blijft de kandidatenstemwijzer?
Stemwijzers heb ik niet nodig. Ik ben al 40 jaar lid van het CDA. Elke keer als ik denk dat het gras elders groener is, blijf ik na uitvoerig onderzoek toch maar bij het CDA. Eenmaal lid, altijd lid, is ook een hulpmiddel om mezelf onder controle te houden.
De Tweede Kamer heeft de neiging om heel veel en heel snel dingen te willen regelen, zonder de uitvoeringsproblemen in kaart te brengen. Achteraf is er dan onderzoek of een parlementaire enquête nodig, zoals bij de toeslagenaffaire.
Het begrip overbelaste democratie werd in 1988 door Ruud Lubbers als minister-president gebruikt. Het ging hem daarbij om de steeds maar uitbreidende bescherming van de burger tegen de overheid. Op zichzelf is bescherming van de burger hoofdtaak van wetgeving en bestuur, van de overheid. Maar het kan gepaard gaan met vergroting van de werklast van de wetgever, de bestuurder en de rechter. Overbelasting dreigt.
Het steekt nauw als je mensen die lijden wilt helpen. Het begint met luisteren, met naast de ander gaan zitten. Daar blijft het echter niet bij, je kunt de ander ook helpen weer op te staan.
Soms zijn gedetineerden zo ver weg dat ze hulpverleners niet meer opzoeken maar mijden. “Zullen we samen koffie zetten”, vroeg ik vaak aan gedetineerden die wat afwezig bij me binnenkwamen. Bij de koffie vroeg ik dan: “Wil je er ook iets lekkers bij hebben? Dat zit in die doos. Zullen we even kijken samen?”
Corona en Covid-19 raken iedereen op de wereld: in elk land kunnen mensen meepraten over lockdowns, onzekerheid of mondkapjes. Daarmee is deze pandemie misschien wel de eerste echte globale gebeurtenis ooit.
De Servisch-Amerikaanse econoom Branko Milanovic blikte in december op de site van Social Europe terug op het voorbij jaar, in een essay met de volgende opvallende openingszin: ‘De huidige pandemie is waarschijnlijk het eerste globale verschijnsel in de geschiedenis van de mensheid.’
“In een roman kan alles”, zegt schrijfster Esther Gerritsen. Daarom is fictie bij uitstek een manier om te na te denken over het bestaan van God. Rien Fraanje interviewde haar.
“Stel je toch eens voor: je leeft je leven in de juiste volgorde, dan word je tachtig, krijg je Alzheimer en dan gaan die herinneringen opeens door elkaar lopen. Dat iets wat gebeurde toen je acht jaar was, nu in je opkomt alsof het net is gebeurd. Al je herinneringen met je blijven meegaan, maar het lukt niet meer om ze in de juiste volgorde te zetten.”
In sommige kringen lijkt het of nog maar één maatschappelijk thema werkelijk van belang is en dat is diversiteit. Maar op de achtergrond spelen zich sociaaleconomische problemen af. En die zijn lastiger op te lossen.
In de politiek maar ook op radio en tv is diversiteit een steeds terugkerend onderwerp. Discriminatie en achterstelling van vrouwen, van mensen met een donkere huidskleur of met een andere dan heteroseksuele geaardheid is inderdaad een probleem, zegt sociaaldemograaf Josse de Voogd. Maar de grote aandacht daarvoor ontneemt het zicht op een achterliggend probleem: de samenleving groeit uit elkaar, vooral op sociaaleconomisch gebied.
Ja, ik wil de nieuwsbrief
Elke week de belangrijkste verhalen in mijn mailbox
