Juist als we het moeilijk hebben, hebben we behoefte aan hoop. En wat blijkt: uitgerekend in het afgelopen jaar is de hoop van veel mensen gegroeid. Dat is goed nieuws, want hoop doet leven. Maar kanttekeningen zijn er ook te maken.
Het behoeft geen betoog dat we het jaar 2020 in mineur hebben beëindigd: midden in de tweede lockdown, vele ondernemers zijn de wanhoop nabij, het aantal jongeren dat kampt met psychische klachten vliegt omhoog. Kortom, er wordt flink geleden onder de beperkingen die de bestrijding van Covid-19 met zich meebrengt.
Huishoudbudgetten zijn niet van elastiek. De overheid zal ook na de pandemie steun moeten bieden.
Deze dagen krijgen de meeste mensen hun eerste loon van 2021 op hun rekening gestort. Een goed moment op de balans op te maken. Wat verandert er en hoe sta je ervoor?
Schaarste aan bedden op de ic kan betekenen dat niet iedere patiënt die een goede kans maakt, behandeld kan worden. Zo'n belissing nemen is altijd pijnlijk.
Braziliaanse ziekenhuizen kampen met een tekort aan zuurstof. In Engeland staan de ambulances te wachten voor de poort. Zelfs in het wat medische mogelijkheden betreft verwende Nederland dreigt een tekort aan ic-bedden.
Kernwapens zijn strijdig met internationaal recht, maar tot de afschaffing ervan is het nog steeds niet gekomen. Het wordt tijd dat Nederland een VN-verdrag daartoe ondertekent.
Op 22 januari treedt het VN-Verdrag voor het Verbod op Nucleaire Wapens uit 2017 in werking. Drijvende kracht erachter is de Internationale Campagne tegen Nucleaire Wapens (ICAN), waar naast het Internationale Rode Kruis, PAX één van de voortrekkers is. Het verdrag is nog niet getekend door landen die kernwapens bezitten of bondgenoten zoals Nederland, die onder hun nucleaire paraplu schuilen, maar wel door 86 andere staten.
Zo af en toe moet een mens even uit zijn hoofd stappen. De ratio bepaalt al genoeg. Dieren tellen en wolken bestuderen, biedt een mooie ontsnappingsroute.
In de lucht is veel te zien. De laatste weken tel ik de vogels of ik probeer de naam van een wolk te ontdekken.
‘Nieuwe bril? Staat je goed!’ ‘Ik heb heerlijk gegeten, waar heb je dat recept gevonden?’ Kun je je de laatste keer herinneren dat je een complimentje hebt gekregen?
Soms kan het ongemakkelijk voelen, omdat je ineens in de belangstelling staat. Een compliment aanvaarden is zo makkelijk nog niet. Maar dat geldt ook voor een complimentje geven. Misschien komt dat door onze calvinistische volksaard?
Ook de meest positieve mensen raken vermoeid door nog een lockdown en nog langer thuis zitten. Toch biedt de coronacrisis ook hoopvolle mogelijkheden, waarmee we aan de slag kunnen.
“De hoop gaat weg”, zei Paul de Leeuw op 4 december in televisieprogramma Op1. Specifiek verwees hij naar hoop onder jongeren in deze tijd van corona.
De jaarlijkse Week van Gebed vindt deze keer niet plaats in gebouwen, maar online. Veel wordt zo gemist maar er zijn ook nieuwe mogelijkheden.
Gisteren begon wereldwijd de jaarlijkse Week van Gebed voor eenheid van christenen. In plaats van fysieke bijeenkomsten in kerkgebouwen worden nu op veel plekken online activiteiten georganiseerd.
Wat houdt een christelijke school zijn eigenlijk in? Op sommige scholen is die vraag lastig ter sprake te brengen omdat toch alles al vaststaat, op andere vinden onderwijzers de vraag achterhaald. Maar die impasse kan doorbroken worden.
Het was voor mij toch wel een onthutsende vraag van die bestuurder, werkzaam geweest in het openbaar onderwijs en sinds enige tijd in het christelijk onderwijs. Het verraste hem dat er zo weinig prioriteit op zijn scholen wordt gegeven aan de christelijke identiteit en aan de professionele reflectie daarop. Is dat herkenbaar, vroeg hij mij.
Juist als we het moeilijk hebben, hebben we behoefte aan hoop. En wat blijkt: uitgerekend in het afgelopen jaar is de hoop van veel mensen gegroeid. Dat is goed nieuws, want hoop doet leven. Maar kanttekeningen zijn er ook te maken.
Het behoeft geen betoog dat we het jaar 2020 in mineur hebben beëindigd: midden in de tweede lockdown, vele ondernemers zijn de wanhoop nabij, het aantal jongeren dat kampt met psychische klachten vliegt omhoog. Kortom, er wordt flink geleden onder de beperkingen die de bestrijding van Covid-19 met zich meebrengt.
De vaccinatiecampagne tegen Covid-19 is begonnen en dat is mooi. Maar ziekenhuisbestuurder Mirjam van ’t Veld waarschuwt dat het einde van de coronacrisis op zich kan laten wachten: “Het duurt nog maanden voordat er genoeg mensen zijn ingeënt.”
Hoe de coronacrisis en Covid-19 een ziekenhuis raken, schetst Mirjam van ’t Veld, bestuursvoorzitter van Ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede, in een paar zinnen. Want dit is hoe haar ziekenhuis er op de dag van dit interview - half januari - voorstaat, op een moment dat het nieuws over de Britse variant de krantenkoppen nog niet eens beheerste: “De ic-bedden zijn bezet, de corona-afdeling is vol en er waren vanochtend nog twee bedden voor spoedzorg over. Dat is spannend, want je weet niet wat er op een dag nog gebeurt.”
De nieuwe Amerikaanse president Joe Biden staat niet alleen voor de zware opgave verzoening te brengen in een diep verdeeld land. Hij moet ook de democratie redden, die vanwege Trump in acuut gevaar verkeert.
Lang leek het er op dat Biden na zijn aantreden woensdag als hoogste prioriteiten had het herstel van de binnenlandse vrede, door een president voor alle Amerikanen te willen zijn. Daarnaast zou hij Amerika’s gehavende reputatie bij zijn bondgenoten in het Westen en in Azië moeten repareren.
Het hart van de Amerikaanse democratie werd getroffen door de bestorming van het Capitool op 6 januari. Kan zoiets ook in Nederland gebeuren? Jazeker, en we waren er zelfs al een paar keer dichtbij.
De bestorming van het Capitool in Washington op 6 januari was een grote schok voor ieder die de democratie goed gezind is. Vooraanstaande Amerikaanse politici waren ternauwernood ontkomen aan serieuze geweldpleging. Uiteindelijk bleken er vijf doden te betreuren.
Ja, ik wil de nieuwsbrief
Elke week de belangrijkste verhalen in mijn mailbox
